ارائه مدل علّی برای شادی براساس ابعاد هویت با واسطه جهت گیری هدف

هدف این پژوهش بررسی رابطۀ بین مؤلفه هیجانی شادی (عواطف مثبت و منفی)، ابعاد هویت و جهت گیری هدف در قالب یک مدل علّی است. شرکت کنندگان پژوهش 530 (353 دختر و 177 پسر) دانشجوی دانشگاه شیراز سال تحصیلی 88 ـ87 بودند. ابزار اندازه گیری شامل مقیاس ابعاد هویت ( aiq-tv ) چیک، اسمیت و تروب (2002)، مقیاس اهداف پیشرفت الیوت و مک گریگور (1999، 2001) و مقیاس عاطفۀ مثبت و منفی ( panas ) واتسون، کلارک و تلگن (1985) بود. پایایی پرسشنامه ها به روش آلفای کرونباخ و روایی آنها با استفاده از روش تحلیل عاملی محاسبه شد. مدل فرضی با استفاده از رگرسیون چندگانه به شیوۀ همزمان و براساس روش مراحل بارون و کنی (1986) تحلیل گردید. نتایج حاصل از تحلیل مسیر در خصوص نقش واسطه گری جهت گیری هدف بین ابعاد هویت و شادی نشان دهندۀ نقش واسطه ای هر چهار جهت گیری هدف بود و از بین مسیرها، مسیر هویت شخصی به واسطۀ هدف تسلط ـ گرایشی (01/0 p< ، 30/0 = β ) بر عاطفۀ مثبت (01/0 p< ، 32/0= β ) قوی ترین مسیر واسطه گری را نشان داد.